قصدی برای نوشتن نداشتم،

اما بهم گفتند که به حافظه‌م اعتماد نکنم.

قصدی برای نوشتن نداشتم،

اما بهم گفتند که به حافظه‌م اعتماد نکنم.

اولین قدم اینه که به صلح برسی. به این‌که در زندگی مداخله نکنی و اجازه بدی پیش بره. قلبت رو باز کنی و برای زخم‌ها آروم زمزمه کنی که خوب خواهند شد. به این‌که تو دوباره خواهی رقصید. دوباره دوست داشته می‌شی و دوست خواهی داشت. «اگر زندگی‌ای هست، برای تو و آدم‌هایی مثل توعه».